Gabrielle Hagedorn Het kwam weer eens langs bij een yogales: de Monkey Mind. Al die drukke stemmen in je hoofd, al die heen en weer schietende gedachten die je steeds verder mee kunnen sleuren de diepte in. Je kunt het geklets niet negeren en hoeft het ook niet te negeren. Juist niet: benoem je gedachten en de gevoelens die ze opwekken, en laat ze met vriendelijke aandacht weer voorbijdrijven.
Ik zag de plastic aapjes uit mijn jeugd voor me. Een metalen busje met een bruine wikkel, gevuld met rode, blauwe en gele aapjes. Het was een spelletje, maar ik kan me niet herinneren dat ik het ooit samen met iemand speelde. Ook op het dekseltje zat een aapje, zijn pootjes staken er aan de onderkant doorheen. Als je het deksel op zijn kop hield kon je aan een van de lange apenarmen de arm van een van zijn vriendjes hangen. Zo ontstond er een slinger van aapjes, totdat ze op waren en ik mijn arm niet hoger kon optillen.
Zou ik ze kunnen terugvinden op het wereldwijde web? Of althans een afbeelding? Ik voerde een keur aan zoektermen in en klikte op tientallen afbeeldingen. Niets wat erop leek. Tot ik op een veilingwebsite belandde en mijn adem even stokte. De kleuren klopten, het materiaal klopte, de vorm niet helemaal. Het waren plastic figuurtjes die in de jaren ’60 als lokkertje in Amerikaanse pakken met ontbijtgranen hadden gezeten en nu voor woekerprijzen werden verkocht. Niet alleen de aapjes, ook walvissen, Winnie the Pooh-karakters, honden, Mary Poppins en zeemonsters schoten op de digitale pagina’s voorbij. Allemaal in dezelfde kleuren, allemaal van hetzelfde materiaal.
The National Biscuit Company, later afgekort tot Nabisco, ontstond in 1898 door een fusie van een aantal bedrijven en produceerde miljarden koekjes, chips en snacks. De verschillende merken werden in de loop der tijd overgenomen, maar het logo van Nabisco is nog steeds te zien op de Oreo-koekjes.
Allemaal leuk en aardig, maar hoe kwam het dat ik als kind had gespeeld met aapjes die akelig veel leken op de aapjes uit een pak Wheat Honeys? Was er een handige Nederlandse fabrikant geweest, die goed had gekeken naar wat er aan de andere kant van de Atlantische Oceaan gebeurde? Van wie had ik die aapjes eigenlijk gekregen? De moeder van mijn oma had ooit in de Verengide Staten gewoond, maar dat was ver voor mijn tijd. Bovendien was ze gebrouilleerd met haar dochter, wellicht omdat mijn oma met mijn opa trouwde. Hij was net zijn vrouw in het kraambed verloren en vroeg uit praktische overweginingen mijn oma, de kraamverzorgster, ten huwelijk.
Mijn Monkey Mind had het overgenomen. Overthinking, noemt mijn dochter het. Tijd om de apenslinger te verbreken. Eén voor één haal ik de kleurrijke plastic figuurtjes los en stapel ze op elkaar in het blikje in mijn drukke hoofd.
