Ei

De oplossing was heel eenvoudig, als je maar wist hoe het moest: het spreekwoordelijke ei van Columbus.

Na de teleurstellende huizenjacht schoot het opeens door mijn hoofd: om de geluidsoverlast van de padelbaan te beperken konden we ook aan de andere kant van ons huis gaan slapen. In de kamer aan de achterkant, die nu twee dagen in de week als mijn werkkamer fungeerde, en die ook nog eens groter was dan de kamer waar we al zestien jaar sliepen. Het zou even een klus worden, maar wellicht was het de inspanning waard.

In de kerstvakantie was het zover. Een uitstekende periode om schoon schip te maken, op te ruimen, het oude jaar weg te poetsen. ‘We moeten dit beschouwen als een echte verhuizing’, hield ik M. voor. ‘We gooien alles weg wat we niet meer gebruiken, en gaan geen rotzooi verplaatsen.’ Met mijn aangeboren hang naar orde, realiseerde ik mij, had ik hierin een voorsprong, maar ook M. zou zijn best gaan doen.

Ik haalde de boekenkast leeg, altijd een klus waarbij je je verbaast hoeveel boeken er van een plank kunnen komen. Het was helaas noodzakelijk, omdat M. per se niet met zijn hoofd tegen de muur wilde liggen waarachter de buren sliepen. De boekenkast moest als buffer dienen. En al was hij met zijn spullen licht chaotisch, M. leidde deze operatie met militaire precisie. Hij haalde de boxspring uit elkaar, er werd een ladenkastje van de muur geschroefd en een loodzwaar bureau uit elkaar gehaald. De wissel ging van een leien dakje. Aan het eind van de allerlaatste middag van het oude jaar stond alles op zijn plek, maakte ik het bed weer op en richtte ik de boekenkast in. De volgende dagen verplaatste ik de inhoud van de kasten, althans de spullen die we nog gebruikten. We gingen geen rotzooi verplaatsen, dus ik maakte stapels voor de kringloop, voor de stort en voor M. om uit te zoeken.

Het ei was gelegd. De nieuwe slaapkamer was donker. Het geluid van pratende jongeren, dat er in de nacht van oud op nieuw natuurlijk was, werd gedempt. De ultieme test moest nog komen, want heel veel werd er niet gepadeld in de stromende regen. Toch had ik goede hoop dat we na deze verhuizing binnenshuis één van onze punten op het wensenlijstje konden afstrepen. M. had inmiddels samen met een vriend elders een garage gehuurd, check, dus bleven alleen die geliefde naaldbomen over.

M.’s werkkamer houden we voorlopig dicht. Daar ligt een klus voor de voorjaarsvakantie.