Zilvervisjes

Tien jaar geleden kwamen we in Almere wonen. Ik was op slag verliefd op de eerste woning die we bezichtigden, maar ons bod werd helaas niet geaccepteerd. We zochten verder, en na een aantal nee’s belandden we bij een woning die wel naar onze zin was, en bovendien betaalbaar.
Opgetogen reden we nog even naar het dorp, want wie weet zou dit onze nieuwe woonplaats worden. We vergisten ons en kwamen als onnozele Amsterdammers met de auto op de busbaan terecht.

Op de markt werd mijn blik getrokken naar een krijtbord dat pontificaal voor de deur van de drogist stond.
Heeft u last van zilvervisjes? was er in zwierige letters op geschreven. Ik kreeg de rillingen, en zag in mijn beleving hele scholen wegschieten in wat onze nieuwe douche en ons nieuwe toilet zou worden.
We zijn maar een visje bij de kraam op de markt gaan eten en hebben ons niet laten afschrikken.

Ik ben in ons Almeerse huis nooit een zilvervisje tegengekomen, maar het bord staat tien jaar later nog steeds voor de deur van drogist ’t Amsterdammertje.