Gabrielle Voetbal, ik heb er niet zoveel mee. Tenzij het Nederlands elftal speelt of er iemand naast me zit die me kan enthousiasmeren. Natuurlijk vierde ik de zege van ‘88 mee. Samen met vader fietste ik naar de stad om onze jongens toe te juichen, ik meende zelfs oogcontact met Hans van Breukelen te hebben. Hij op de boot, ik langs de gracht.
Ook stond ik jarenlang langs de lijn, in eerste instantie tegen wil en dank. Ik probeerde zoon X. te laten tennissen, paardrijden en judoën, maar zijn verlangen naar de grasmat was zo groot dat ik er uiteindelijk geen weerstand aan kon bieden. Het wende, en door weer en wind stond ik hem toe te juichen, vaak als enige moeder tussen vele vaders. Zijn eerste doelpunt miste ik omdat ik ziek was, maar misschien scoorde hij juist omdát ik er niet was.
We doen niet mee dit keer. Gelukkig maar, nu is het minder beladen dat de collega die de befaamde voetbalpoule maakte niet meer bij ons werkt.
Ben ik nu voor Zweden? Voor Marokko?
Mais non, de Senegalese leeuwen treden dinsdag aan.
Allez, les lions de Teranga!
We doen niet mee dit keer. Gelukkig maar, nu is het minder beladen dat de collega die de befaamde voetbalpoule maakte niet meer bij ons werkt.
Ben ik nu voor Zweden? Voor Marokko?
Mais non, de Senegalese leeuwen treden dinsdag aan.
Allez, les lions de Teranga!
