Er staat nooit één vrijwilligster achter de toonbank, het zijn er altijd minstens twee of drie. Die met elkaar een cadeautje inpakken, of zich op zijn minst met het gebeuren bemoeien.
Deze middag kocht ik een flesje biologische wijn. Gelukkig duurde het een eeuwigheid voordat het cadeaulint door een daartoe bestemd apparaatje met succes in fijne sliertjes was getrokken. Vrijwilligster twee keek glimlachend toe, maar haar handen jeukten. De klanken van de Putomayo cd klonken vertwijfeld door de winkel.
Mijn nieuwsgierigheid had het gewonnen van de schroom om een winkel zonder klanten binnen te gaan. Ik was er al weer even niet geweest. Toen ze nog aan de overkant van het plein zaten kwam ik er vaker. De nieuwe locatie lag duidelijk uit de loop.
’s Morgens had ik in het plaatselijke krantje vernomen dat ze er nog maar een maand of drie zouden zijn. Daarna zou de winkel, die er al vanaf 1981 zat en volledig gerund werd door vrijwilligsters, voorgoed sluiten. Niet meer van deze tijd, de mensheid kocht liever zijn frutsels bij de gigantische rommelwinkel die ons stadsdeel sinds kort rijk was. Weliswaar niet fairtrade, maar stukken goedkoper.
Ik moet toegeven dat ik er ook niet wekelijks kwam. Voor Sinterklaas of Kerst kon ik er echter altijd wel leuke bijcadeautjes vinden. Kaarsen uit Zimbabwe, notitieboekjes gemaakt van Srilankaanse olifantenpoep, biologische thee in prachtige verpakking of een linnen tas voor het goede doel.
Een paar jaar geleden kocht ik er uit nostalgie een wasmand uit Senegal. Die stond niet in de winkel, maar de vrijwilligsters moesten toch naar de groothandel in Culemborg en zouden er eentje voor mij meenemen. Vanuit het zuiden werd ik gebeld met de vraag welke kleur ik bliefde. Waarna er van diverse manden een uitvoerige beschrijving werd gegeven. Toen ik hem de volgende ochtend ophaalde bleek het deksel net iets te klein te zijn, waardoor hij nog steeds met enige regelmaat in de mand met vuile was valt, maar een kniesoor die daarop let.
Toch jammer dat we de Wereldwinkel straks moeten missen.
Gabrielle 
Haha dat is onze wasmand geweest dan (Teranga, Culemborg). Jammer dat de deksel iets te klein was. Maar ja dan heb je ook wel echt handwerk!
Jazeker is het een Teranga-wasmand! De hengsels hebben door intensief gebruik inmiddels begeven, maar verder ziet hij er nog prachtig uit. Tegen de tijd dat ik aan een nieuwe toe ben kun jij me hopelijk helpen😁