Vader zit alweer bij de tandarts en ik besluit een paar boodschapjes te doen bij de foodmarkt, een vijftal autominuten daar vandaan.
Ik rijd langs de overkapping van het nog niet in gebruik zijnde metrostation. De kunststoffen slangenkop torent boven de weg uit en ik bedenk dat de vader van mijn kinderen, die er vlak achter woonde, nooit gebruik van de Noord-Zuidlijn zal kunnen maken. Hij overleed begin mei in zijn thuisland Senegal.
Als ik de meeste verlokkingen in de supersupermarkt heb weten te weerstaan geef ik toe aan mijn nieuwsgierigheid. Ik sla de zijstraat in naar het pleintje waar hij woonde. Vanuit de verte zie
ik al dat ze bezig zijn met het huis. Het schuifraam staat open, lange stalen latten staan tegen de gevel aan en weerkaatsen het uitbundige zonlicht. Beneden staat een auto met open portieren,
ernaast een apparaat met een slang eraan. De woning wordt opgeknapt.
Opluchting dat we ruim op tijd de dierbare spullen hebben meegenomen. Verdriet dat het zo heeft moeten lopen.

Aanbevolen artikelen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.