‘Ik ben net zo zenuwachtig als drieëndertig jaar geleden,’ zei ik tegen mijn dochter. We zaten in de tram op weg naar de Melkweg. Op die plek ontmoette ik in 1989 de vader van mijn kinderen, en nu gingen we ernaartoe om te dansen op de muziek van een van Senegals meest gewaardeerde bands: Orchestra Baobab. Ze bestonden vijftig jaar, en hoewel de samenstelling van de groep in de loop der jaren was gewijzigd, door solocarrières of overlijden, was de kwaliteit constant gebleven.

We stonden op de gastenlijst. Ook al zoiets wat me terugbracht naar die tijd. Want de man met wie ik het jaar erna zou trouwen was muzikant, en vele deuren gingen open. Ik mocht naar binnen door artiesteningangen en zat voor en na optredens in artiestenkleedkamers. Nu lagen er kaartjes voor ons klaar bij de kassa, en de man die dit had geregeld was er drieëndertig jaar geleden ook al bij.

Het duurde niet lang voordat de zaal golfde. We keken maar niet naar de grote menigte achter ons. Het publiek bestond voornamelijk uit mensen van een zekere leeftijd, de leeftijd die ik ook had of ouder, en het ontbrak volledig aan kleur. Toch kwam alles bij elkaar die avond, want het kleine groepje waar ik deel van uitmaakte, klopte.

Ik hoefde niet na te denken over mijn bewegingen. De muziek die ik zo door en door kende vibreerde in mijn hele lijf. De liefde voor die muziek, voor elkaar en voor de tijd waarin we elkaar hadden leren kennen zinderde voelbaar. We dansten de dansjes van toen en misten de mensen die er niet meer bij konden zijn. De twee jonge vrouwen van de volgende generatie,  oogverblindend resultaat van deze bijzondere periode, zagen elkaar voor het eerst sinds hun kinderjaren, en voelden eveneens de diepe verbondenheid die er tussen ons bestond. Het was pure vreugde.

De laatste drie jaar ben ik aan het terugbladeren door mijn verleden en probeer ik het te reconstrueren. De decennia ervoor had ik het boek angstvallig dichtgehouden, maar de pagina’s begonnen te bollen en vroegen erom gelezen te worden.

Wat ben ik dankbaar dat ik afgelopen donderdagavond op deze pagina belandde en weer even mocht voelen hoe alles was begonnen.

Aanbevolen artikelen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.