Gabrielle Hagedorn Op het eerste oog was zijn handschrift heel sierlijk, kunstzinnig bijna. Het was ook lastig te ontcijferen en dat had te maken met het feit dat zijn arm gevangen zat in een brace. Zijn werk in de gehandicaptenzorg was risicovol gebleken. Door een beet van een cliënt ondervond hij constante helse pijnen en was er spierdystrofie ontstaan.
De boodschap die hij veertien haar geleden ter gelegenheid van de expositie van mijn schilderijen in het gastenboek schreef was zonneklaar:
‘Prachtig, blijf voor het hoogste gaan. Reik en bereik!’
Hij was er al bijna dertien jaar niet meer. Slechts 39 jaar was hij toen hij onverwacht overleed aan een hartstilstand. Ik had gereikt en bereikt. Althans, gereikt en even aangetikt. De doelen van verschillende lijstjes waren afgevinkt. Andere schortte ik even op, je moest wel weten wat realistisch was in deze onwerkelijke tijden.
Maar ik blijf reiken, al is het maar omdat hij het niet meer kan doen.
