Gabrielle Hagedorn ‘Wees stil en nestel je in die stilte.’
Voor het eerst sinds tijden was ik niet in slaap gevallen tijdens de diepe ontspanning aan het eind van de yogales. Mijn lichaam was opgelost, maar mijn geest helder. Ik had me naar binnen laten vallen op het plekje tussen mijn wenkbrauwen.
Het liefst was ik daar gebleven. In stilte, weg van alle sores die ons leven was binnengesijpeld, weg van alle sores in de wereld. In dat grote nest was niets dan stilte, heldere louterende stilte.
‘Beweeg je handen en je voeten weer een beetje,’ klonk het veel te snel.
De komende tijd neem ik het nest maar mee de boze wereld in, om me af en toe in terug te trekken en stil te zijn.
