Met een stoot adrenaline in mijn lijf en wijdopen ogen lag ik in bed. Alleen, want M. had een tweedaagse training elders in het land.

De afgelopen dag was de dood iets te vaak in mijn aandachtsveld geweest. ’s Middags had ik een lang en goed gesprek over rouw en werk. ’s Avonds luisterde ik naar een interview op de radio over een ondernemer die schoonmaakklussen deed die niemand anders wilde doen. Vaak in huizen waar al langere tijd een overleden persoon had gelegen, in een ernstig vervuilde omgeving. De ondernemer was te gast omdat dezelfde avond het nieuwe seizoen van zijn tv-programma Niet normaal vies zou starten. Ik had het nog nooit gezien, maar het interview had mijn aandacht gewekt en met huiver keek ik even later naar de plastische beelden die ik liever niet had gezien.

Als je niet kunt slapen kun je beter iets anders gaan doen dan proberen te slapen. Ik knipte het lampje naast mijn bed aan en pakte het boek op mijn nachtkastje. Zware kost, over de broer van de schrijver die zelf een eind aan zijn leven had gemaakt. Al snel knipte ik het lampje weer uit.

Vlak voordat ik insliep verscheen er een beeld voor mijn geestesoog. Antracietgrijs met witte puntjes.

‘Wanneer is het eigenlijk Goede Vrijdag?’ vroeg collega H. van de week aan me. Ik dreunde nog even het rijtje op: Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag die overgaat in de paaszondag. ‘Niemand weet meer waar die feestdagen over gaan, laat iedereen gewoon vijf extra vakantiedagen naar keuze krijgen.’ Ik begreep zijn reactie, maar vroeg mij af welke dagen ik dan zou kiezen. Ik geloofde al lang niet meer in het bestaan van de kerk en de rituelen eromheen, maar vond de boodschap van Pasen wel mooi.

Hoop, er was altijd hoop. Het is nooit zo donker of het wordt weer licht.

Om 4 uur schrok ik wakker, na een paar schamele uurtjes slaap. Opeens wist ik waar mijn beeld vandaan kwam, het antracietgrijs met de witte puntjes. De dag ervoor had ik een fotootje doorgestuurd gekregen van de vrouw die vorig jaar weduwe was geworden. Bij hun huis in Zweden had ze de magnolia geplant die ze samen nog hadden aangeschaft. Eromheen had ze wat van zijn as gestrooid.

Hopelijk wordt het voor haar ook weer licht.

Aanbevolen artikelen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.