De artrose was duidelijk zichtbaar op de foto, aldus de huisarts aan de telefoon. Ik moest me maar vervoegen bij de handtherapeut.

De handtherapeut had harige handen en akelig korte nagels. Hij vertelde me dat als hij nu zomaar een aantal vrouwen van straat zou plukken, er zeker en vast een paar tussen zouden zitten die artrose in de duim hadden, maar daar geen last van ondervonden.

De conclusie na deze bevreemdende opmerking was dat ik wel artrose had, maar dat mijn plotselinge klachten, die -zal je net zien- al een stuk verminderd waren, een andere oorzaak hadden. Geïrriteerde gewrichtskapsels. Voor de behandeling maakte het geen zier uit, die was hetzelfde.

Ik ging een programma in.

Toen ik thuiskwam en aan M. de huiswerkoefeningen wilde demonstreren kon ik ze al niet meer reproduceren. De zwarte lijnen die de fotootjes doorkruisten konden van alles betekenen. Drie oefeningen, tien keer herhalen, drie sessies, drie keer per dag. Tweehonderdzeventig tegennatuurlijke bewegingen, en daar zou ook nog een onnatuurlijk spalkje bij komen.

‘We moeten maar op zoek naar een aangepaste woning,’ grapte M.

Diezelfde avond vertelde mijn yogajuf dat ze een aantal jaar terug ook klachten aan haar duim had. Ze had eieren voor haar geld gekozen toen de orthopeed geen duidelijke oorzaak wist te vinden, maar wel een operatie voorstelde. Ze was gaan mediteren en daarna aan de slag gegaan met de inzichten die dit haar bood. De pijn en immobiliteit waren vanzelf verdwenen.

‘Bestaat er ook een essentiële olie voor de gewrichten?’,  vroeg ik haar. Tijdens de lessen kringelden er steevast subtiele geurwolkjes door de ruimte, elke week weer een ander mengsel. Thuis had ik ook een aromavernevelaar staan die ik aanzette als ik mij moest concentreren of als ik mijn hoofd juist wilde verlaten, en een paar flesjes peperdure olie.

A. bood aan de volgende dag voor me aan de slag te gaan. De pendel zou de oliën uitkiezen die ik nodig had, en zij zou er een mengsel van maken. Ik haalde opgelucht adem. Morgen zou ik een nieuwe poging doen om de oefeningen van de handtherapeut te doorgronden, maar het was een fijn idee dat er nog een tweede lijn liep.

Bij aanvang van de les begonnen we met het losdraaien van de vingers en duimen.

Ik voelde geen enkele pijn.

Aanbevolen artikelen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.