Gabrielle Hagedorn Wat een aandacht kreeg ik. De felicitaties en berichtjes stroomden binnen. Het proefexemplaar van mijn boek was binnen en hoewel er ergens in mijn achterhoofd een stemmetje fluisterde dat ik gefaald had omdat ik het in eigen beheer had moeten uitgeven, was ik trots. Trots, maar vooral blij dat ik het nog aan vader had kunnen laten zien. Twee maanden geleden had het er nog heel anders uitgezien, maar nu bladerde hij met interesse door de pagina’s met daarop dat ingewikkelde deel van mijn levensverhaal. Opgetogen ging ik naar huis.
Even voelde het alsof ik de wereld in handen had – tot ik mij twee dagen later opeens realiseerde dat ik vaders was nog moest doen. De mantelzorg ging gewoon door en ik belandde weer met beide benen op de grond.
