Gabrielle Het was goed om de schrijnende verhalen te horen. En tegelijkertijd heel beschamend.
Daar zaten we dan bij elkaar, in een zaaltje in de Amsterdamse Houthavens:
De kinderboekenillustrator en -schrijver die haar hele ziel en zaligheid legde in het bijstaan van enkele Afghaanse vluchtelingen in Zweden. Jonge jongens, die gevangen zaten in bureaucratie en politieke spelletjes.
De radiomaker die daar een podcast over had gemaakt, die echter niet uitgezonden kon worden vanwege de veiligheid van de hoofdrolspelers.
En wij, vriendin C. en ik, die even daarvoor in het trendy wijncafé hadden zitten genieten van charcuterie, hippe worsten en een frisse Chardonnay.
Het enige wat we konden doen was het kopen van notebooks met haar prachtige illustraties op de kaft, die toch al op mijn lijstje stonden. De opbrengst ging volledig naar de vluchtelingen.
Een schrale troost voor mijn schuldgevoel.
